رمان هكر قلب8

رفتم روي مبل هاي رو به روي آقاي وطني و كنار اون پسره نشستم و گفتم:

_من مشكلي برام پيش اومده كه ازتون كمك ميخوام.نميخواستم با پليس در ميون بزارم.براي همين اومدم اينجا.

پسره روزنامه اي كه روي ميز بود رو برداشت.اينطوري ميخواست خودش رو سرگرم كنه.خسته شدم از بس تو ذهنم پسره صداش كردم.آقاي وطني كنجكاوانه گفت:شركتتون مورد حمله قرار گرفته؟!البته اين رو هم بايد بدونيد كه بايد چند تا نامه برامون بيارين.در ضمن شما براي اينكار ها بايد ميرفتيد پيش آقاي سربلندي.ولي خب حالا كه انقدر مهمه كه بدون هماهنگ كردن اومديد مشكلي نيست.

در تمام مدتي كه اين داشت حرف ميزد چشمام گرد شده بود.آخه منو چه به شركت.پشيمون شدم از اومدنم.آبروم ميره اگه بگم براي چي اومدم.كل ابهتم ميره زير سوال...من چرا جديدا بدون فكر عمل ميكنم...اگه بگم فكر ميكنن روانيم.كم مونده بود گريم بگيره و بلند شم برم.ولي خب اينكار ضايع تر بود.نبايد از روي حرص عمل ميكردم.آقاي وطني دوباره به حرف اومد:

_خانم منتظرم مشكلتون رو بگين.

اون پسره هم روزنامه رو گذاشت روي ميز و با كنجكاوي به من نگاه كرد.وضعيت بدتر شد.زير نگاه دو تاشون داشتم آب ميشدم.سرمو بالا كردم و در حاليكه از درون به خودم شك داشتم با اعتماد به نفس گفتم:

_منو هك كردن.يك نفر از طريق ايميلم وارد لپ تاپم شد و كل اطلاعاتمو برداشت.مهم ترين مقاله ي دانشجوييه من هم بينشون بود.بعدش هم ويندوز ريست شد و كل حافظم پاك شد.

ساكت شدم.دو تاشون چند لحظه با تعجب منو نكاه كردن.قيافه يآقاي وطني از عصبانيت سرخ شده بود.داشتم ميترسيدم كه ناگهان صداي خنده ي خيلي بلندي اومد.شوك زده به دسته ي مبل تكيه دادم و به پسره نگاه كردم.خنده اش هم بند نميومد.آقاي وطني هم از عكس العملش متعجب شده بود.با خشونت گفتم:مشكل من اصلا خنده دار نبود.من با كاركناتون در ميون گذاشتم ولي كمكم نكردن.براي همين اومدم اينجا.

پسره در حاليكه هنوز ته مايه هاي خنده توي صورتش بود رو به من گفت:خيلي جسوري دختر.واسه ي همچين چيزي اومدي تو اتاق مدير؟
و دوباره زد زير خنده.داشتم عصباني ميشدم:شايد از نظر شما خنده دار و پيش پا افتاده باشه ولي از نظر من.

آقاي وطني ساكت شده بود و پسره حرف ميزد:چرا با پليس در ميون نزاشتيد؟مطمئنن از پس اين مشكل بر ميومدن.
چي بهش ميگفتم؟ميگفتم از سر لج و لج بازي ميخوام هكش كنم؟اينطوري كه همين قدر احترامم برام قايل نميشن و از اتاق پرتم ميكنن بيرون.
وقتي سكوتم رو ديد گفت اطلاعاتي از اون فرد داري؟

آقاي وطني با اعتراض گفت:ولي آقاي پارسيان...

بلاخره فاميليشو فهميدم.ولي از بحث اون دو تا متعجب بودم.پارسيان گفت:

_آقاي وطني از جسارتش خوشم اومد.اگه از نظر شما اشكالي نداشته باشه ميخوام بهش كمك كنم.و دوباره رو به من پرسيد:داري؟

مثل ربات در حاليكه از اين اتفاقات گيج شده بودم گفتم:آره دارم.

لپ تاپشو از توي كيفش درآورد و روشن كرد.چه لپ تاپي بود لامذهب.آدم عشق ميكرد فقط نگاهش كنه.داشتم بال در مياوردم.بهش نميومد هك كردن بلد باشه.شايد هم زياد وارد نيست.آخ حال ميكنم جلوي آقاي وطني ضايع بشه.سرعت لپ تاپش نجومي بود.مخصوصا سرعت اينترنتش.يه لحظه فكر كردم از كشور خارج شديم.اين سرعتا به ايران نميومد.در حاليكه چشمم به لپ تاپ بود و داشت كار ميكرد گفت:چه اطلاعاتي داري؟

_آيدي و فيس بوكشو دارم.

نميدونم چرا ولي دوباره خنديد.حس ميكردم خيلي در برابرش بچه ام و اين اصلا براي من كه هميشه از بقيه سر تر بودم خوب و خوشايند نبود.با همون لبخند مضحكش گفت:خب بهم بدشون.

با حرص گوشيمو در آوردم و براش خوندم.يه لحظه مكث كرد.نميدونم دليلش چي بود.ولي عكس العملش بعد از خوندن آيدي و فيس بوك كمي تعجب داشت....از اينكه كارشو شروع كنه گفتم:مواظب باشين آقاي پارسيان. چند تا از همكاراتون وقتي ميخواستن هكش كنن به خودشون حمله شد.يه وقت اطلاعات كامپيوترتون نپره؟

دستاشو گرفت جلوي دهنش تا خنده شو جمع كنه ولي زياد موفق نبود.ديگه داشت به حد مرگ روونيم ميكرد.با خنده رو به آقاي وطني گفت:نميدونستم افراد اينجا هم قانون شكن شدن.