رمان هكر قلب12

بعد از اينكه ازش خداحافظي كردم از خونه اومدم بيرون.قبلش به تاكسي تلفني زنگ زده بودم.جلوي در منتظرم بود.سوار شدم...از توي شيشه ي ماشين نگاهي به عقب انداخت...آستين مانتو رو داده بودم پايين...خدا رو شكر راننده اش مرد محترمي بود و معذبم نكرد.جلوي در دانشگاه وقتي از تاكسي پياده شدم عينك دودي رو هم زدم.موقع عبور از در نفسم توسينم حبس شده بود.ولي خوشختانه خانمه سر جاش نبود.احتمالا رفته بود نماز خونه نماز بخونه.يه گروه پسر كه توي آلاچيق نشسته بودن خيره شدن بهم.بدون توجه بهشون از سمت ديگه رفتم.وقتي وارد سالن شدم عينك رو در آوردم. دقيقا سر ساعت رسيده بودم.ولي خوبي اين كلاس اين بود كه استادش دير ميومد و زود تموم ميكرد.فقط آخر پيش پسرا واسم جا بود.نگاه بچه هايي كه آخر نشسته بودن رو حس ميكردم.كنار آرمان اميري واسم جا بود.پيشش نشستم.آرمان سرشو آورد نزديك و به آرامي سوتي كشيد و گفت:

_چه كردي هليا...واو...

چشم غره اي رفتم و گفتم:تو كلاس لطفا ببند.

كج به صندليش تكيه داد و با لبخند نگام كرد.بهش توجهي نكردم.سهيل جلو نشسته بود و متوجه اومدن من نشده بود.دوباره صداي آرمان رو شنيدم كه
گفت:اسم ادكولونت چيه؟بدجور داره مستم ميكنه.

استاد اومد.آروم گفتم:دخترونه اس.به درد تو نميخوره.

_به درك.مهم بوشه كه تاثير بدي روي آدم ميزاره..آدم هالي به هولي ميشه.

تهديد آميز گفتم:هيس.به استاد گوش كن.

وقتي كلاس تموم شد به آرامي وسايلم رو جمع كردم.بچه هايي كه جلو بودن تازه متوجه تغييراتم شده بودن.يكي از دخترا اومد سمتم و گفت:هليا مژه مصنوعي گذاشتي؟

لبخندي زدم و گفتم:نه عزيز.راستي كلاس قبلت شهلا رو نديدي؟

_نه.ولي فكر ميكنم سلف باشه.بيا با هم بريم اون جا.

_نه من بايد برم يه چند جايي كار دارم.

سهيل كه تازه برگشته بود ميخكوب داشت بهم نگاه ميكرد...خشكش زده بود...عكس العملش با پسراي ديگه فرق داشت...از نظر خودم كه خيلي هم
متفاوت نشده بودم كه اينا اينجوري عكس العمل نشون ميدادن.

_باشه هليا جون.پس من ميرم سلف.فعلا.

در حاليكه زير چشمي به سهيل نگاه ميكردم كه بهم خيره بود كيفم رو روي دوشم انداختم و از كلاس خارج شدم...رامين دنبالم اومد و كنارم گفت:

_شيطون نكنه خبريه؟

خنديدم و گفتم:دلت خوشه ها.خبر كجا بود.امروز واسه ي دل خودم تيپ زدم.

_ميري خونه؟

_نه يه چند جايي كار دارم بعدش ميرم خونه.

_پس بيا من ميرسونمت.

_نه مرسي خودم ميرم.

صداش جدي شده بود:گفتم ميرسونمت.

بهش نگاه كردم...چرا يهو اينطوري شد.رگ غيرتش زده بود بالا.

از سالن خارج شديم.عينكم رو زدم روي چشمم و ايستادم.آرمان هم ايستاد.بهش با لحن نسبتا خشني گفتم:من ميتونم مواظب خودم باشم.اصلا هم خوشم نمياد يكي بهم گير بده.پس حد و حدود خودتو بدون.