رمان هكر قلب18

سعي كردم خون سرديمو به دست بيارم...هرچقدر هم كه باهم درگيري داشتيم نبايد جوري رفتار ميكرديم كه بقيه متوجه ميشدن.چون از وقتي تصميم به بازي كردن در اين نقش رو گرفته بودم خطر من رو هم بيشتر تهديد ميكرد.براي آروم شدنم دستي به پيرهن و موهام كشيدم.مشكل از لباس من نبود.مشكل از افكار خودش بود.باز هم لبخندي براي حفظ ظاهر روي لبم نشوندم و وارد سالن شدم...حتي به جايي كه ميدونستم شهاب نشسته نگاه ننداختم...چون با ديدنش اعصابم ميريخت به هم..اگه اون غرور داره من خداي غرورم...شراره با ديدنم لبخندي زد.به سمت گروهش رفتم...چند تا مهمون ديگه هم وارد شدن..رسيدم كنارشون.

_ببخشيد عزيزم كه طول كشيد...

چشمكي زد و گفت:فداي سرت

حالا يكي بايد ذهن منحرف اين رو درست ميكرد...اشاره اي به كسايي كه اطرافش بودن كرد و به ترتيب برام معرفيشون كرد.تنها دختر توي اون جمع به جز خودش سولماز بود.سه تا پسر هم بودن كه به ترتيب از سمت چپ من شهريار,فردين و بهروز بودن...با همه شون دست دادم و اظهار خوشبختي كردم...تعداد مهمون ها الان به 20 نفري ميرسيد...قرار بود فقط يك مهمونيه دوستانه باشه....جشن گرفتن...هنوز هم مهمون داشت ميومد..به سمت در نگاه كردم...سروناز و كامران رو ديدم..ابروهام از تعجب بالا رفت..اين ها حتي توي چنين جمع هايي هم ميومدن!صداي شهريار رو شيندم به سمتش برگشتم با شوخي گفت:

_هليا خانم ميشه سوالات خصوصي ازتون پرسيد؟

_البته.بفرمايين.

_واسه ي ما خيلي عجيبه كه شهاب ازدواج كرده...

سرش رو آورد نزديكم و آروم گفت:ناراحت نشين از حرفام.ولي اون محل سگ به هيچ احدي نميزاره..نه به دختر نه به پسر..فكر كنم اينكه به دختري محل نميزاشت بخاطر شما بود..ولي پسر رو هنوز نفهميديم..خيلي وقته باهاش آشنايين؟

اينا حتما رفتارش رو با سروناز نديده بود..خيلي با هم خوب و صميمي رفتار ميكردن..حتي با دو سه تا خانم ديگه هم كه من ديدم با شخصيت و مودبانه رفتار ميكرد...تعبير اينا از محل سگ چي بود!!من كه نفهميدم..لبخندي زدم و گفتم:تقريبا..

دوباره برگشتم و به پشت سرم نگاه كردم..وسط سالن سروناز و كامران رو ديدم كه شهاب هم بهشون ملحق شده بود و داشتن سلام و احوال پرسي ميكردن.بدون اينكه جلب توجه كنم برگشتم كه لحظه ي آخر متوجه شدم شهاب متوجهم شد.اينبار بهروز بود كه به حرف اومد..بقيه با لذت داشتن نگاه ميكردن.مثل اينكه خيلي كنجكاو بودن از زندگيه من و شهاب بدونن.

_تقريبا يعني از كي؟جاي خاصي همديگه رو ديدين؟يا آشنا بودين؟البته ببخشيد فضولي ميكنيم...

تو دلم گفتم ارواح عمت ببخشيدت ديگه واسه چي بود..ولي در ظاهر با خونسردي گفتم:خواهش ميكنم اين چه حرفيه..ميشه گفت من...

سايه ي اي رو كنارم ديدم كه وقتي برگشتم سمتش مجبور شدم حرفم رو نصفه ول كنم.شهاب بود...كه با آرامش كنارم وايساده بود.دستم رو گرفت و
گفت:هليا جان.سروناز و كامران اومدن.باهام بيا...

و سري براي افراد اون جمع تكون داد و دستم رو كشيد.من هم به تبعيت سرم رو تكون دادم و به دنبالش رفتم..خيلي از سروناز و كامران خوشم ميومد بيام بهشون خوش آمد هم بگم.باز نميدونم به چي ميخواست گير بده كه اين رو بهونه كرد...نگاهي به يه ام انداختم.درسته باز بود ولي چيزي معلوم نبود.رسيديم كنار سروناز و كامران...كامران با شيطنت دستش رو به سمتم دراز كرد و گفت:به به سلام خانم طراوت...حال شما چطوره؟تو و شهاب ادم رو سورپرايز ميكنين.اصلا دهنم وا موند وقتي شنيدم.

خنديدم و گفتم:

_سلام..ممنون.شما خوبيد؟

به سمت سروناز هم دستم رو دراز كردم.ولي اون با اكراه دست داد...در ظاهر مهربون بود ولي باطنش رو نميتونستم حدس بزنم..

كامران ادامه داد:ولي باور كنين من از همون روز كه اومدين آموزشگاه فهميدم كه شما بايد يه نسبتي با شهاب داشته باشين..وگرنه شهاب به كسي تدريس خصوصي نميكنه...حالا فكر كرده هك كردن بلده ديگه چه كار شاقي كرده.تو ايران خودمون پر از هكر هاي حرفه ايه كه براي دولت كار ميكنن.

دلم ميخواست قاه قاه بزنم زير خنده.اينكه هيچي از شهاب نميدونست و اينطوري جلوش حرف ميزد واقعا مزحك بود.به شهاب نگاه كردم كه با جديت داشت به حرف هاي كامران گوش ميكرد...البته من هم تا شبي كه توي اينترنت تحقيق نكردم وچيز هايي در مورد حرفاي شهاب كه اون روز توي خونش بهم زده بود نخوندم برام باورش سخت بود كه سهاب همچين شخص مهمي باشه...البته انكار نميكنم كه بهش ميخورد كله گنده باشه.ولي اينكه بخواد هكر.......

صداي شهاب افكارم رو پاره كرد:كامران جان.از خودتون پذيرايي كنيد..

با هم قدم به قدم رفتيم روي يك مبل نشستيم.در حاليكه خيره به اطرافش نگاه ميكرد محكم به من گفت:بهت چي ميگفتن؟

ههه.از حرفش خندم گرفت..عجب غيرتي داشت.فكر نميكردم از اينكه با شهريار و بقيه حرف زدم عصباني بشه.با اينكه توي دلم خنديدم ولي بخاطر قبلش براي لباس بي حس گفتم:چيز خاصي نميگفتن.

دلم ميخواست بيشتر غيرتش رو تحريك كنم تا عذاب بكشه..دستش رو انداخت دور شونه هام و من رو كشيد سمت خودش و در ديد بقيه عاشقونه ولي براي من جدي گفت:

_اينكه با افراد حاضر توي اين مهموني حرف بزني مهم نيست.ولي قبلش بايد بدوني كه تمام افراد اينجا هركدوم يك سِمَت بالايي دارن.اون كسايي كه داشتي باهاشون حرف ميزدي حتي شراره يا توي اطلاعاتن يا يك ربطي به اونجا دارن.

متعجب برگشتم نگاهش كردم...باورم نميشد...اينها كه خيلي جوون بودن..حس ميكردم بين يك گروه خوناشامم...شهاب هم در حاليكه هنوز دستاش دورم بود توي چشمام نگاه كرد و دوباره با تاكيد گفت:همه شون...هر سوالي پرسيدن با آرامش جواب ميدي.سعي كن از من دور نشي.اينطوري خيلي بهتره...
لبخند نامطمئني بهش زدم و دستاش رو از دورم باز كردم و با فاصله نشستم.اون هم ديگه سعي نكرد دستش رو دورم بندازه...اينكه شخصيت همه ي اين افراد برام در هاله اي از ابهام بود من رو ميترسوند.