رمان هكر قلب19

با فاصله كنارش نشستم..اينطوري نميشد.امروز خيلي من رو توي شوك برد..گفته بود صميمي ولي فكر نميكردم بخواد توي زندگيم دخالت كنه...اين من بودم كه بايد منت ميزاشتم سرش كه پيشنهادش رو قبلول كردم...آروم و قرار نداشتم...تا تلافي نميكرم آروم نميشدم..ولي نميدونستم چي اين مرد مزخرف رو عصباني ميكنه...شايد مخالفت كردن با عقيده هاش و كل كل....

***
چه شب مزخرفي بود ديشب...و چه مزخرف تر از اون بود امروز.....هما بالاي سرم نشسته بود و داشت تكونم ميداد تا بيدار بشم.كلافه درحاليكه بالشت رو روي سرم ميزاشتم داد زدم:

_ولم كن همــــــــا.جون عمت دست از سرم بردار.

خنده ي خبيثانه اي كرد و گفت:

_پاشو ببينم.آقاتون داره بخاطر شما مياد..پاشو بايد بريم پيشواز.

غر زدم:ميخوام صد سال سياه نياد.پسره ي لندهور.خودمو ج...ر دادم گفتم اينو نميخوام..باز حرف خودتونو ميزنين.

_خب پاشو حالا.آقاتون نه مجنونتون.پاشــو ديگه.

با عصبانيت سر جام نشستم و گفتم:من عمرا بيام پيشواز اون عوضي.خودت پاشو برو.

و دوباره دراز كشيدم.هما دوباره اومد تكونم بده...كه سريع از جام بلند شدم و گفتم:دست بهم زدي نزديا...ميدوني كه من تو تلافي كردن استادم...

سرجام دراز كشيدم...تهديد هاي من هميشه عملي ميشد...ادامو در آورد و از روي تخت بلند شد...لحظهي آخر كه داشت ميرفت محكم تكونم داد طوري كه رو ي تخت چرخيدم...و خودش دويد سمت در.خواستم هجوم ببرم سمتش كه جلوي در خنديد و گفت:نمياي ديگه؟مطمئني؟

فقط نگاهش كردم...

_باشه بابا..چقدر سخت ميگيري.خب نيا.خودم ميرم.

باز هم نگاهش كردم...عاجزانه گفت:

_فقط مهربون تلافي كن.باشه آبجي؟

هيچي نگفتم..بر و بر بهش خيره بودم.با لحن بچگونه اي گفت:

_من ميرم تا آبجي كوچولوم راحت بخوابه...

درو بست و رفت...پوفـــي كردم و با چشماني كاملا باز روي تخت دراز كشيدم...كوفتم شد.اون ميخواست بياد ..من رو سننه.گوشيمو نگاهي انداختم.هيچ پيامي نبود.عمرا اگه ديگه ميتونستم بخوابم.زهر مار شده بود به جاي خواب.امروز از اون روزا بود كه اخلاقم سگي ميشد و پاچه ميگرفتم.خبر مرگت تو هم دو هفته ديگه ميموندي.همينم مونده بود بابام تورو بفرسته تر و خشكم كني.تاپ شلواركم رو عوض كردم...به دل خودم بود تو خونه هيچي نميپوشيدم...از اتاق رفتم بيرون.هما داشت از خونه خارج ميشد كه چشمش به من افتاد:

_هليا نمياي؟شروين قاط ميزنه ها..گناه داره...

چشمامو بستم و عصباني گفتم:برو...برو هما...اگه من بيام اعصابشو آشغالي ميكنم..اونوقت روز تو هم كوفت ميشه...

رفتم توي دستشويي و صورتم رو شستم...صداي در اومد...پس هما رفت...الكي گير ميدن به آدم.خوبه خودشم ميدونه كه من از شروين خوشم نمياد...نميدونم عصبانيتم دقيقا بخاطر چي بود.اينكه از دنده ي چپ بيدار شدم يا شهاب و كارهاي ديشبش...بعد از اون جلوي مهمون ها خيلي راحت برخورد كرديم.ولي وقت رفتن محل سگ بهش نزاشتم...به اميد روزي كه از اين ماموريت اعصاب خورد كن بيام بيرون ديگه ريختشو نبينم.هرچي ميگذره بيشتر ميفهمم كه در برابر كارهاش غرورم شكسته...توي اتاق بودم كه صداي اس ام اس گوشيم اومد.كنار آينه بودم ولي آنچنان يورش بردم سمت گوشي كه اگه جون داشت دمشو ميزاشت رو كولشو در ميرفت.سهيل بود.نيشم باز شد...اس ام اس رو باز كردم :

_((حافظ واسه چشمان قشنگت غزلي ساخت...هركس كه تو را ديد به چشمان تو دل باخت..نقاش غزل تا كه به چشمان تو پرداخت ديوانه شد از بـــــرق نگاهت قلم انداخت))

خيره شدم به صفحه...الان بايد خودم رو خر فرض ميكردم و متوجه منظور اس ام اسش نميشدم يا به خودم اعتراف ميكردم كه سهيل حسي بهم داره...ضايع بود...آخه الانم وقت لو رفتن بود...اگه لو نميرفتيم به راحتي ميتونستم سهيل رو به خودم وابسته تر كنم.والا.حرف شهاب هم بهم هيچ ربطي نداره.مگه ميشه يه پسر به دختري نزديك بشه و كاملا بهش اعتماد كنه بعد اون وقت علاقه اي بهش پيدا نكنه؟نميشه برادر من.نميشه.خواستم من هم يك اس ام اس مفهومي بفرستم.ولي به روحيم نميخورد.براي همين اس ام اس خنده دار فرستادم:

_((انگليسي ها يك زن دارن و يك معشوقه,اما معشوقه شون رو بيشتر دوست دارن,آلمانيها يك زن دارند يك معشوقه اما زنشون رو بيشتر دوست دارن,ايراني ها دو تا زن دارن,سه تا معشوقه,هفت تا دوست دختر,آخرشم خاك بر سرا ننه شونو از همه بيشتر دوست دارن))

ديگه جوابي نداد...دوتا جوك ميفرستادي دلمون شاد شه...

***

((شهاب))

از روي تخت بلند شدم..خستگيه ديشب توي تنم مونده بود... حوله رو برداشتم و يك راست به سمت حموم رفتم..رفتم جلوي آينه..تي شرت سفيدي تنم بود و موهام بهم ريخته بود.به چشماي بي حالم نگاه كردم..خون سرد بودم...خون سرد...مثل هميشه...بي احساس...دستم رو با خشم كوبيدم به ديوار كنار آينه...دوباره به خودم نگاه كردم و لبخندي زدم و گفتم:

_ميبني چقدر خون سردي پسر...

توي وان رو با آب گرم پر كردم.لباسم رو در آوردم و رفتم داخلش...دستي به بازوهام و سينه ام كشيدم و بيشتر تو آب فرو رفتم...چه آرامشي داشت...چشمام رو خيره به ديوار رو به روم دوختم...نميزارم نابود شي....

نيم ساعت بعد با حوله اي دور تنم بيرون اومدم...در حاليكه از اتاق خارج ميشدم حوله رو روي سرم ميكشيدم.از پله ها پايين رفتم.ميز صبحونه آماده بود.سهيلا داشت شربت رو ميزاشت كه متوجه من شد و گقت:

_صبح بخير آقا

سرم رو تكون دادم و نشستم.تخم مرغ روي ميز حالم رو بهم ميزد...كنارش زدم...شربتم رو يك نفس سركشيدم..بعد از حموم بيشتر از هرچيزي ميچسبيد.به آرومي كمي پنير و گردو خوردم..از مربا خوشم نميومد...همونطور كه از سر ميز بلند ميشدم گفتم:كسي برام زنگ نزد.

_آقاي وطني تماس گرفتن.مثل اينكه به گوشيتون زنگ زدن ولي برنداشتيد.گفتن توي شركت مشكلي پيش اومده..

چشمام رو به معنيه فهميدم آروم بستم و بي حوصله دوباره به اتاقم برگشتم.حوصله ي رفتن به شركت رو نداشتم.گوشيم رو گرفتم.رفتم روي اسم مورد نظرم و دكمه تماس رو زدم...بعد از چند تا بوق برداشت:

_سلام آقا.

_سلام.كجايي؟

_دارم ميرم دانشگاه.

كلاه حوله رو از روي سرم برداشتم و گفتم:نميخواد بري.يه سر برو شركت.

_مشكلي پيش اومده؟

_ببين وطني چيكار داره.

_ولي...

حوصله ي بحث نداشتم.كمي خشن گفتم:اون دو تا رو ول كن رامين .برو شركت.

_چشم آقا.

ذهنم خسته بود...چشمام رو بستم تا كمي آروم بشم...تلفن رو قطع كردم...به خودم اومدم و رفتم توي اتاق مخصوص كارم...در لپ تاپ رو باز كردم...باز هم نفوذ....باز هم جستجو...اينبار هم داشت اتفاقي ميفتاد...بايد چيكار ميكردم؟نبايد خيلي دير ميشد..

***

اي تو روح هر چي دانشگاس...مزخرف...كيفم رو برداشتم و از كلاس زدم بيرون...روز از اين بدتر غير ممكن بود.هما بدون اينكه بهم بگه با ماشين من رفته بود دنبال شروين و ديگه هم برنگشته بود.از خروجي خواهران بيرون رفتم.چشمم به سهيل افتاد كه با عينك دودي توي ماشينش نشسته بود.من رو ديد.عينك دوديش رو برداشت و لبخندي زد.من هم لبخند زدم.از ماشين پياده شد و خواست به سمتم بياد.من هم به طرفش حركت كردم كه يه ماشين محكم جلوي پام نگه داشت.با خشم برگشتم فحشش بدم كه شروين رو با عينك دودي و چهره اي جدي ديدم..دهنم بسته شد..اين اينجا چيكار ميكرد...كمي ترسيدم...ولي خب خودم رو نباختم...سهيل كه داشت به سمتم ميومد سر جاش وايساد و كم كم عقب گرد كرد و توي ماشينش نشست.شروين شيشه اش رو داد پايين.رفتم سمتش و گفتم:

_اينجا چيكار داري؟

عينكش رو برداشت و ابرويي بالا انداخت و گفت:خوش آمد نميگي عزيزم؟

با تمسخر خنديدم و گفتم:همينم مونده به يه آدم كنه خوش آمد بگم.

خنديد و گفت:نزن اين حرفو عشقم.بيا بالا

در حاليكه داشتم ازماشينش فاصله ميگرفتم نيشخندي زدم و گفتم:باشه اومدم.

در ماشينش رو باز كرد و عصباني جلوم رو گرفت و گفت:ببين بعد دو هفته دارم ميبينمت.پس رو مخم نرو.

_اگه برم مثلا ميخواي چه غلطي بكني؟

آروم نگاهم كرد و گفت:اذيت نكن هليا.ازت خواهش ميكنم سوار شو.توي راه حرف ميزنيم.

_تو اذيت نكن شروين.اگه ميخواستم ببينمت ميومدم فرودگاه.

عصباني شد.با صداي نسبتا بلندي گفت:يا مياي يا اين دانشگاه رو رو سرت خراب ميكنم.ميدوني كه رواني بشم هيچي حاليم نيست.

_اين دانشگاه هم وايميسه كه تو خرابش كني.برو بابا

كمي در سكوت نگاهم كرد و نفس هاي عميق كشيد و بعد به آرامي
گفت:مطمئنن دوست نداري اينجا داد و بيداد راه بندازم.

توي چشماش نگاه كردم.تهديدش جدي بود.با نرفت نگاهش كردم و در ماشين رو باز كردم و سوار شدم.پشت سرم اون هم با رضايت سوار شد.ماشين رو روشن كرد...سهيل ديگه اونجا نبود.ترسو رو هم بايد به خصلت هاي سهيل اضافه ميكردم.بدم مياد از همچين پسرايي.

_عينكتو بردار.

منظورش به عينك دوديم بود.صدام رو انداختم پس كله ام و گفتم:پررو نشو توهم.هي هيچي بهت نميگم هي قلدر بازي در مياري.حركت كن تا از اومدنم پشيمون نشدم.

نفسش رو داد بيرون و ماشين رو روشن كرد....بينمون سكوت بود..بعد از يه مدت گفت:

_معذرت ميخوان هليا...

جوابش رو ندادم.نيم نگاهي بهم انداخت و گفت:خيلي دوستت دارم هليا...ولي تو هيچوقت كوتاه نمياي.هميشه عذابم ميدي....از بچگي عاشق خودسري هات بودم...يكم منو هم ببين دختر..

با تمسخر خنديدم..بي توجه ادامه داد:دوست داشتم امروز اولين نفر تو رو ببينم.دركش برام سخت بود كه تو نبودي...دو هفته دوري خيلي زجرم داد...انقدر بي انصاف بودي كه حتي نزاشتي صدات رو بشنوم.

كلافه گفتم:شروين بس كن...متنفرم از اين حرفا.منو زودتر برسون خونه.مگه تو خسته نيستي.برو استراحت كن ديگه.

از شيشه ي سمت چپش نگاهي به بيرون انداخت و گفت:فكر كردي ازت ميگذرم؟

سعي كردم آروم باشم و باهاش دهن به دهن نشم.خنده ي پر حرصي كرد و گفت:

_تو مال مني هليا...مال من...

رواني بود.باشه بابا.من مال تو.يارو ميخواست حالا همين جا حرفش رو اثبات كنه..ميخواي تو همين ماشين شروع كنيم مال تو بشم؟.شيطونه ميگه يه چيز بهش بگما.جمع كن اين مسخره بازيا رو.ويبره ي گوشي دومم رو حس كردم.ولي نميتونستم جلوي شروين درش بيارم...كمي كه زنگ خورد قطع شد...نگاهي به شروين انداختم...دلم سوخت..چقدر زود حس و حال عوض ميكنم من....توي خودش فرو رفته بود...شايد اگه كمي دوسش داشتم ميتونستم با اين همه عشق و علاقه ي شروين آينده ي خوبي رو براي خودم بسازم.آروم گفتم:

_سريع تر منو برسون خونه.كار دارم.

نگاهم كرد ولي چيزي نگفت.گوشيش زنگ خورد.از روي داشبورد برش داشت و نگاه كرد.عصباني ماشين رو زد كنار و از ماشين پياده شد...مات موندم.چرا رفت بيرون حرف بزنه.شايد يكي از دوست دختراش بود.اينكارها ازش بعيد نبود.به هرحال نياز داشت و افكارش هم فوق العاده اروپايي بود.از توي آينه ديدمش كه پشت ماشينه...با خشونت داشت بايكي حرف ميزد و اينور اونور ميرفت..خود درگيري هم داشت.بعد از مدت كوتاهي تلفن رو قطع كرد.پشتش به من بود.دستش رو توي موهاش كشيد ...بعد از چند ثانيه اومد و محكم دروباز كرد و نشست توي ماشين...گوشيش رو با عصبانيت پرت كرد روي داشبورد متعجب گفتم:

_خوبي تو؟