رمان روزاي باروني

- گرممه! گرممه! گرممه!
آراد با خنده نگاهي به ويولت كه داشت تند تند خودشو باد مي زد انداخت و گفت:
- خوب عزيز من! آخر مرداد ماهيم! مي خواي گرم نباشه؟
- حرف نزن آراد ... كولر رو برسون!
آراد كولر رو روشن كرد و دريچه اش رو كامل روي ويولت تنظيم كرد. ويولت سر جاش بي حركت شد و گفت:
- هاي!
آراد با لبخند دستشو گرفت و گفت:
- خوش گذشت بهت خانومم؟!
ويولت لبخند زد ، بعد از گذشت چند سال آراد هنوز هم تكيه كلام خودشو داشت! دستشو قائم تكيه داد به صندلي و سرشو چسبوند بهش، چرخيد سمت آراد و گفت:
- آره خيلي ... از دست ترسا روده بر شدم از خنده!
- خوشحالم كه خوشحالي عزيزم ...
- آراد به نظرت بچه ها شك نكردن به دين من؟
آراد از گوشه چشم نگاش كرد و گفت:
- نه ... براي چي؟
- آخه ديدي كه همه شون بي حجاب بودن ... فقط من شالمو دو دستي چسبيده بودم!
آراد كه از تصور حجاب همسرش غرق لذت شده بود دستشو محكم فشرد و گفت:
- نه عزيزم ... تو يه جواهري! اونا همه فكر مي كنن به خاطر احترام به منه!
- ولي برام خيلي جالبه آراد! حجاب براي هيچ كدومشون مهم نيست!
- خوب هر كس عقيده خودشو داره، موقع مرگ هر كس رو توي گور خودش مي ذارن!
- دوست دارم امر به معروفشون كنم ، اما مي ترسم ...
- اولا كه ترس نداره! دوما به نظر منم بيخيالش شو! بذار باهات راحت باشن، اونجوري فقط معذب مي شن ...
- منم از همين مي ترسم ... اصلا ولش كن! دانشگاه چي شد؟
- شنبه بايد بريم خودمون رو معرفي كنيم ...
ويولت ناليد:
- از استاد شدن بيزارم!
و آراد با خنده گفت:
- مجبوريم عزيزم ، مجبور ...
- چقدر اينا زورن! خوب نمي شد از ما يه جاي ديگه استفاده كنن؟
- نه نمي شد، هزينه تحصيلمون رو دادن حالا مي خوان توي پيشرفت دانشگاهشون ازمون بهره ببرن ...
- به خدا كه اگه به كسي نمره مفت بدم!
آراد غش غش خنديد و گفت:
- از الان؟!
ويولت كوبيد روي پاش و گفت:
- از همين الان ...
- پس ميخواي اذيت كني، يادت نره خودت هم يه روز دانشجو بودي!
- يه دانشجوي بيخيال ... اما الان فرق مي كنه ... الان بيست و پنج سالمه!
- در هر صورت هر وقت هر كاري خواستي بكني يادت باشه خودت هم يه روز جاي اونا بودي ...
ويولت سرتقانه گفت:
- نمي خوام اصلاً
- الان مشكل كجاس ويو؟ من كه مي دون ناراحتي تو از استاد شدن نيست؟
ويولت كه هنوز هم جريان رامين و سارا رو از ياد نبرده بود با اخم گفت:
- درد من تكرار شدن جريان ساراست ...
آراد اخم كرد و گفت:
- و شايد رامين!
اخماي ويولت بدتر درهم شد و گفت:
- يادت باشه قول دادي براش بپا بذاري ...
- آخه تا كي؟
ويولت با خشم غريد :
- تا وقتي كه من خيالم راحت بشه! من نمي خوام يه بار ديگه تو رو روي تخت بيمارستان ببينم ...
آراد كه نمي خواست تحت هيچ شرايطي ويولت رو نگران و ناراحت كنه، ماشين رو پارك كرد ، دست ويولت رو ول كرد تا بتونه كمربندشو باز كنه و گفت:
- خيلي خوب عزيزم! شايد بهتر باشه در مورد همون جريان استادي حرف بزنيم ...
ويولت هم كه از اين بحث دچار استرس مي شد بيخيالش شد، كمربندش رو باز كرد، رفت پايين و گفت:
-آراد گفته باشم! همه بايد بدونن تو شوهر مني ... اصلاً دوست ندارم دلبري بقيه دانشجوها رو ببينم!
آراد كه از حسادت ويولت غرق لذت شده بود و پاركينگ رو هم خلوت مي ديد سريع از پشت پريد پشت سر ويولت محكم بغلش كرد و لاله گوشش رو كه از شالش بيرون زده بود گاز گرفت. ويولت بي توجه به موقعيت جيغ كشيد و گفت:
- هــــوي! باز هار شدي؟!
آراد غش غش خنديد و گفت:
- بزن بريم خوشگل من تا هاري رو نشونت بدم ...
ويولت هم با شيطنت چشمك زد و رفت سمت راه پله ها ...