ششمي ها

_سلام خواهر طراوت.

_سلام برادر اميري.

دو تامون نيشخندي زديم.نميدونم چرا ولي ازش خوشم ميومد.شايد بخاطر همين اخلاق شوخش بود.

_چطوري؟خوبي؟

_مرسي.چيشد وسط راه جلومو گرفتي؟بيا بريم تو كلاس حرف ميزنيم.

در حاليكه سوييچ ماشينش رو توي انگشتش تكون ميداد گفت:

_من امروز كلاس نميام.با برو بچ داريم ميريم كافي شاپ.

خيره نگاهش كردم و گفتم:بازم شرط بستي؟

فقط نگاهم كردو سرشو كج كرد.

_خب حالا كارتو بگو آقاي اميري.

_غرض از مزاحمت.خواستم سفارش كنم جزوه ي اين كلاسو كه كامل برداشتي به هيچكس نده خودم ميخوامش.

_كي بر ميگردوني؟

_تو اول بگو تا ساعت چند دانشگاهي؟

_من تا 5 كلاس دارم.

_خب من 5 تا 7 كلاس دارم.زودتر ميام دم كلاس جزوه رو ازت ميگيرم با هم ميريم كپي ميگيريم.

_باشه.ولي تو برو انتشارات تا منم بيام.

_اوكي.پس فعلا.

خداحافظي كرديم.جلوي در كلاس شهناز رو ديدم كه با اخم نگاهم ميكنه.وقتي بهش رسيدم گفت:سلام. بهت چي ميگفت؟

_سلام عزيزم.جزوه ي اين ساعت رو ميخواست.نترس شهناز جون.ما چشمي به آقاتون نداريم.خودت گند زدي به ربطه تون ديگه.انقدر واسش ناز كردي حالا
مياد از من جزوه ميگيره.

دو تامون لبخندي زديم و رفتيم توي كلاس.

يعني وقتي استاد گفت خسته نباشيد داشتم بال در مياوردم.شديدا نگران فكش شده بودم.بعضي جاها نفسش ميگرفت از بس حرف ميزد.صداي نفس گرفتنشو ما ميشنيديم.حساسيت پيدا كرده بودم بهش.با يكي دو تا از بچه ها به سمت سلف حركت كرديم.سهيل رو ديدم كه با دو تا از دوستاش داشت ميرفت سايت.ولي وقتي منو ديد در حاليكه خيره نگاهم ميكرد به سمتم اومد.

_سلام خانم طراوت.

_سلام.

_حالتون خوبه؟

_ممنون.امري داشتيد؟

دستاشو توي جيب شلوارش كرد و گفت:تحقيق رو براي استاد ارسال كرديد؟

در حاليكه نميدونستم حرف اصليش چيه گفتم:بله چطور؟

_هيچي همينطوري سوال پرسيدم.بار آخر سر كلاس.....شما تهديد كرديد.يادتون مياد؟

متوجه منظورش شده بودم.همون روزي كه تصميم گرفتم مقابله به مثل كنم.بعد از اينكه مثلا كمي فكر كردم گفتم:آهان...بله يادم اومد.

لبخندي زد و گفت:هنوزم روي حرفتون هستيد؟

نميدونم چرا.ولي بهش نگفتم چه اقداماتي كردم.من هم خنديدم و گفتم:

_نه آقاي رجبي.اون روز عصباني بودم يه حرفي زدم.ولي بعدش تونستم تحقيقي رو آماده كنم.از نظر من آدم با شخصيتي مثل شما همچين كار هايي رو نميكنه.

و ابرويي بالا انداختم و در انتظار تاييدش موندم.اون هم سري تكون داد و در حاليكه توي فكر رفته بود گفت:البته.ببخشيد مزاحمتون شدم.من برم بچه ها منتظرمن.

_باشه.خدافظ

_روزتون خوش.

خسته و كوفته از دانشگاه برگشتم.امروز كه فرصت نشد برم اداره ي پليس.در خونه رو با كليد باز كردم و با آسانسور رفتم به طبقه ي سوم.زنگ خونه رو زدم.ميدونستم كه هما برگشته.براي همين دوست داشتم اون در رو برام باز كنه.1 سال از من بزرگتر بود.ولي رابطه ي خيلي خوبي با هم داشتيم.صداي دويدنش به سمت در رو شنيدم.بعد از اينكه درو باز كرد بهش نگاهي انداختم و پريدم بغلش.

_سلام به آبجي هماي گلم...

از توي بغلش اومدم بيرون.

_سلام هليا...چه كوچيك شدي...

چپ چپ نگاهش كردم و گفتم:رفتي به جاي اينكه آدم بشي بدتر شدي

خواست يه دونه بزنه پس كله ام كه جا خالي دادم و گفت:با خواهر بزرگت درست حرف بزن.

لوچه امو براش كج كردم و در حاليكه به سمت اتاقم ميرفتم گفتم:بابا كجاست؟تو كي رسيدي؟

اون هم پشت سرم اومد و گفت:دوساعت ميشه اومدم.وقتي اومدم بابا يه ساعتي موند ولي بعدش گفت ميرم بيرون.ميگم نكنه زير سرش بلند شده؟

لباس هامو در آوردم و روي تخت ولو شدم و گفتم:به ما چه..بزار بابا هم خوش باشه.حداقل از تنهايي در مياد.

هما روي تخت كنارم نشست و گفت:پاشو حداقل دست و صورتتو بشور.

_همينطوري راحتم.ميگم اون پسره...فرزاد...نيومد كيش؟

چشماشو گرد كرد و گفت:وا...چه حرفايي ميزني هليا..اين سبك بازي ها به ما نمياد.

روي تخت نيم خيز شدم و گفتم:

_سبك بازي چيه خواهر من.اون كه اين همه ادعاي عاشقي ميكنه و پاشنه درو از جا كنده اون وقت تو ميري كيش نمياد مواظبت باشه؟

_اينكار ها مال بچه هاست.فرزاد كلي كار داشت.بيكار كه نيست پاشه بياد اونجا.بعدش هم منم بچه نيستم كه اون بخواد بياد دنبالم.

_آره ميدونم دختر پيغمبري...اصلا به هيچ پسري نگاه نكردي.

چشم غره اي بهم رفت.ديدم هوا پسه.براي همين سريع بحث رو عوض كردم و گفتم:سوغاتي كه ان شاء الله آوردي؟

موهامو نوازش كردودر آخر كشيد و گفت:نمياوردم كه تو واسم آرامش نميزاشتي.

در حاليكه موهام رو از توي دستاش در مياوردم و بلند ميشدم گفتم:خب برو بيار ببينم چي آوردي؟

_الان نميشه.صبر كن بابا هم بياد.

_همـــــــا.من طاقت نميارم.برو سوغاتيامو بيار.

از روي ناچاري بلند شد و رفت تا از توي اتاقش ساكش رو بياره.بعد از چند دقيقه كه برگشت يه توپ روكمي انداخت بالا و شوت كرد سمتم.روي هوا گرفتمش و با كنجكاوي نگاهش كردم.ساكش رو هم آورده بود.بيشتر از اينكه من خوشحال باشم نيش اون باز بود.متعجب گفتم:اين چيه؟

_توپ فوتبال اصله اصل.كلي پول براش دادم.توي بازي بارسلونا و رئال مسي با همين توپ گل زد.نميدوني به چه زحمتي گير آوردمش.به مزايده گذاشته بودن.

_نه بـــــابا؟!!!

_مرگ تو...حق نداري يه ناخن بهش بزني.انقدر كه روش پول داده بودم ميخواستم يه هواپيما اختصاصي بگيرم واسه فرستادنش.

چند بار چرخوندمش.چه خوشگل بود.بعد مثل يك شي مقدس گذاشتمش كنارم.

_خب بقيه رو باز كن ببينم ديگه چه خبره.

دست كرد توي ساكش و چند تا لباس دخترونه و مردونه بيرون كشيد.دو تا رو جدا كرد و گفت:اينا براي بابان.

يك دونه كه روش به زبان نستعليق ايراني كلماتي رو نوشته بود گذاشت سمت راستش و گفت اين واسه ي خودمه.دو تا لباس مشكي هم كه عكس جن و روح داشت گرفت سمت من.از دستش گرفتم و گفتم:واي مرسي.هر دوتاشون عالين.

لبخندي زد و گفت ميدونستم خوشت مياد.سپس چند تا دستبند و گردن بند هم در آورد كه بين منو خودش تقسيم كرد.يه عروسك زشت و بزرگ هم براي من آورده بود كه از بس خوشم اومد همون موقع به ديوار وصلش كردم.

_شام چي بخوريم؟

هما بود كه اين حرف رو زد.ابرويي بالا انداختم و گفتم:مگه چيزي درست نكردي؟

_خيلي پررويي هليا.

خنديدم و گفتم:از بيرون سفارش ميديم.

سرشو تكون داد و گفت:آره خوبه...راستي تحقيقت به كجا رسيد؟ايميلش كردي؟

دوباره غصه وجودم رو گرفت.

_تحويلش دادم ولي اون چيزي كه ميخواستم نبود.

متعجب گفت:يعني چي؟تو يك ماه وقت واسش صرف كردي.تازه ميگي اون چيزي كه ميخواستي نبود؟

براش همه چيز رو تعريف كردم.از رفتنم به شركت سايبري هم گفتم.در آخر اون هم گفت:اشتباه كردي.بايد از همون اول به پليس خبر ميدادي.

صداي باز شدن در رو شنيديم.هما از جاش بلند شد و گفت:مثل اينكه باباس.

شام رو از بيرون سفارش داديم و دورهم خورديم.شب قبل از خوابيدن لپ تاپم رو روشن كردم.سرعتش بالا رفته بود.حق داشت از اون همه برنامه ي سنگين راحت شده بود.خوبه هر سال يك بار از اين اتفاقات بيفته وگرنه من كه دلم نمياد برنامه هام رو پاك كنم.به اينترنت وصل شدم و رفتم تو ياهو..عجيب بود كه سهيل خاموش بود.ولي نسرين و سودابه و شهلا طبق قرار هر شبمون بودن.با هم كنفرانس گذاشتيم و در مورد اتفاقات اين چند وقت بهشون گفتم.ديوونه ها داشتن از شروين حمايت ميكردن و ميگفتن به شروين بگو تا بهت كمك كنه.دل خوشي داشتنا.فقط ظاهر شروين رو ميبينن.بعد از حرف زدن باهاشون فيس بوك رو باز كردم...به چيز عجيب تري بر خوردم.سهيل صفحه ي فيس بوكشو بسته بود...حتي توي جستجوي فيس بوك هم نميشد پيداش كرد.متعجب لپ تاپ رو خاموش كردم و خوابيدم.فردا روز سنگيني رو در پيش داشتم.يكشنبه ها واقعا عذاب آور بود.

رفتم روي مبل هاي رو به روي آقاي وطني و كنار اون پسره نشستم و گفتم:

_من مشكلي برام پيش اومده كه ازتون كمك ميخوام.نميخواستم با پليس در ميون بزارم.براي همين اومدم اينجا.

پسره روزنامه اي كه روي ميز بود رو برداشت.اينطوري ميخواست خودش رو سرگرم كنه.خسته شدم از بس تو ذهنم پسره صداش كردم.آقاي وطني كنجكاوانه گفت:شركتتون مورد حمله قرار گرفته؟!البته اين رو هم بايد بدونيد كه بايد چند تا نامه برامون بيارين.در ضمن شما براي اينكار ها بايد ميرفتيد پيش آقاي سربلندي.ولي خب حالا كه انقدر مهمه كه بدون هماهنگ كردن اومديد مشكلي نيست.

در تمام مدتي كه اين داشت حرف ميزد چشمام گرد شده بود.آخه منو چه به شركت.پشيمون شدم از اومدنم.آبروم ميره اگه بگم براي چي اومدم.كل ابهتم ميره زير سوال...من چرا جديدا بدون فكر عمل ميكنم...اگه بگم فكر ميكنن روانيم.كم مونده بود گريم بگيره و بلند شم برم.ولي خب اينكار ضايع تر بود.نبايد از روي حرص عمل ميكردم.آقاي وطني دوباره به حرف اومد:

_خانم منتظرم مشكلتون رو بگين.

اون پسره هم روزنامه رو گذاشت روي ميز و با كنجكاوي به من نگاه كرد.وضعيت بدتر شد.زير نگاه دو تاشون داشتم آب ميشدم.سرمو بالا كردم و در حاليكه از درون به خودم شك داشتم با اعتماد به نفس گفتم:

_منو هك كردن.يك نفر از طريق ايميلم وارد لپ تاپم شد و كل اطلاعاتمو برداشت.مهم ترين مقاله ي دانشجوييه من هم بينشون بود.بعدش هم ويندوز ريست شد و كل حافظم پاك شد.

ساكت شدم.دو تاشون چند لحظه با تعجب منو نكاه كردن.قيافه يآقاي وطني از عصبانيت سرخ شده بود.داشتم ميترسيدم كه ناگهان صداي خنده ي خيلي بلندي اومد.شوك زده به دسته ي مبل تكيه دادم و به پسره نگاه كردم.خنده اش هم بند نميومد.آقاي وطني هم از عكس العملش متعجب شده بود.با خشونت گفتم:مشكل من اصلا خنده دار نبود.من با كاركناتون در ميون گذاشتم ولي كمكم نكردن.براي همين اومدم اينجا.

پسره در حاليكه هنوز ته مايه هاي خنده توي صورتش بود رو به من گفت:خيلي جسوري دختر.واسه ي همچين چيزي اومدي تو اتاق مدير؟
و دوباره زد زير خنده.داشتم عصباني ميشدم:شايد از نظر شما خنده دار و پيش پا افتاده باشه ولي از نظر من.

آقاي وطني ساكت شده بود و پسره حرف ميزد:چرا با پليس در ميون نزاشتيد؟مطمئنن از پس اين مشكل بر ميومدن.
چي بهش ميگفتم؟ميگفتم از سر لج و لج بازي ميخوام هكش كنم؟اينطوري كه همين قدر احترامم برام قايل نميشن و از اتاق پرتم ميكنن بيرون.
وقتي سكوتم رو ديد گفت اطلاعاتي از اون فرد داري؟

آقاي وطني با اعتراض گفت:ولي آقاي پارسيان...

بلاخره فاميليشو فهميدم.ولي از بحث اون دو تا متعجب بودم.پارسيان گفت:

_آقاي وطني از جسارتش خوشم اومد.اگه از نظر شما اشكالي نداشته باشه ميخوام بهش كمك كنم.و دوباره رو به من پرسيد:داري؟

مثل ربات در حاليكه از اين اتفاقات گيج شده بودم گفتم:آره دارم.

لپ تاپشو از توي كيفش درآورد و روشن كرد.چه لپ تاپي بود لامذهب.آدم عشق ميكرد فقط نگاهش كنه.داشتم بال در مياوردم.بهش نميومد هك كردن بلد باشه.شايد هم زياد وارد نيست.آخ حال ميكنم جلوي آقاي وطني ضايع بشه.سرعت لپ تاپش نجومي بود.مخصوصا سرعت اينترنتش.يه لحظه فكر كردم از كشور خارج شديم.اين سرعتا به ايران نميومد.در حاليكه چشمم به لپ تاپ بود و داشت كار ميكرد گفت:چه اطلاعاتي داري؟

_آيدي و فيس بوكشو دارم.

نميدونم چرا ولي دوباره خنديد.حس ميكردم خيلي در برابرش بچه ام و اين اصلا براي من كه هميشه از بقيه سر تر بودم خوب و خوشايند نبود.با همون لبخند مضحكش گفت:خب بهم بدشون.

با حرص گوشيمو در آوردم و براش خوندم.يه لحظه مكث كرد.نميدونم دليلش چي بود.ولي عكس العملش بعد از خوندن آيدي و فيس بوك كمي تعجب داشت....از اينكه كارشو شروع كنه گفتم:مواظب باشين آقاي پارسيان. چند تا از همكاراتون وقتي ميخواستن هكش كنن به خودشون حمله شد.يه وقت اطلاعات كامپيوترتون نپره؟

دستاشو گرفت جلوي دهنش تا خنده شو جمع كنه ولي زياد موفق نبود.ديگه داشت به حد مرگ روونيم ميكرد.با خنده رو به آقاي وطني گفت:نميدونستم افراد اينجا هم قانون شكن شدن.

وارد ساختمون شدم.با هزار زحمت و به كمك شايان تونستم شركت سايبري ايران رو پيداكنم. داخلش خيلي با بيرون متفاوت بود.تزيين هاي عجيب و غريب و در عين حال مفهومي آدمو توي خلسه فرو ميبرد.رسيدم كنار قسمتي كه چند نفر براي پاسخ گويي نشسته بودن.رو به روي يه پسر جوون نشستم و از پشت شيشه براندازش كردم و گفتم:

_سلام.خسته نباشيد

_سلام.ممنون.امرتون؟

يه لحظه كپ كردم.من اينجا چيكار داشتم؟الان بايد چي ميگفتم...ترسيده بودم..اه از بيرون بايد در مورد حرفايي كه ميخواستم بزنم فكر ميكردم.در يك تصميم ناگهاني گفتم:

_من يك هكر قوي ميخوام.

پسره چند ثانيه نگاهم كرد و كم كم خنده اي روي صورتش شكل گرفت و در عرض صدم ثانيه به قهقهه تبديل شد.اطرافيان با تعجب نگاهمون كردن.سرمو بردم نزديك تر و به آرومي گفتم:
_آقا چرا ميخندين.حرف خنده داري براتون نزدم.
خنده شو جمع كرد و گفت:شما اصلا چطوري اينجارو پيدا كردين؟اينجا كه جاي بچه بازي نيست.
با كمي خشونت گفتم:شما با ايناش كاري نداشته باشين.هزينه شو پرداخت ميكنم.
به صندليش تكيه داد و گفت:كارتون چيه؟
_گفتم كه يه هكر ميخوام.
دوباره داشت ميخنديد كه با عصبانيت گفتم:آقـــا.
دستاشو گرفت جلوش و گفت:اكي.....ولي خب تو مثل اينكه چيزي از اينجا نميدوني.هكر هاي اينجا در خدمت دولت ايرانن.براي كار هاي شخصي نميتوني به ديدنشون بري.تو كارتو به من بگو شايد من تونستم كمكت بكنم.
چپ چپ نگاهش كردم و گفتم:اگه بخوام خودم آموزش ببينم چقدر وقت ميبره؟
_چندين ماه.البته اگه باهوش باشيد.
_به باهوش بودنم كه شك نكنيد.
در حاليكه خودكارشو روي ميز مبكوبيد گفت:بر منكرش لعنت.
چند ماه خيلي زياد بود.من ميخواستم زودتر به هدفم برسم.هميشه توي كارهام عجول بودم.
_خودتون كي وقت داريد بهم كمك كنين؟
دستاشو گذاشت روي ميز و خم شد روي مچ دستش و گفت:تو مشكلت رو بگو.
براش توضيح دادم كه يه نفر اطلاعاتمو دزديده و حالا من هم ميخوام اطلاعاتمو از توي كامپيوتر اون پس بگيرم.
لبخندي اومد روي صورتش و گفت:براي اينكارها كه بايد برين پيش پليس.اين كاري كه شما ميخواهيد من انجام بدم خلاف قوانينه.ولي.....
سرمو بردم جلو و گفتم:ولي چي؟
ابروهاشو انداخت بالا و گفت:ولي.....
_سر پول باهم كنارميايم.
لبخند دو تامون عميق شد.
با افتخار گفت:حالا كه اينطوره نيم ساعت بيشتر وقت نميبره.
با هيجان چشمامو درشت كردم و دستامو كوبيدم به هم و گفتم:واقعا؟
سرشو انداخت پايين و گفت:آروم تر.
_اوه.باشه باشه.
سر كامپيوترو بيشتر به سمت خودش برگردوند و گفت:آيدي طرف رو داري؟
سريع گوشيمو در آوردم و گفتم:البته.
آيدي سهيل رو توي گوشيم ذخيره كرده بودم.براش خوندم.و زل زدم بهش.با دقت داشت كارشو انجام ميداد.....20 دقيقه اي گذشته بود.آدرس فيس بوكشم دادم...داشتم بال در مياوردم.تا 5 دقيقه ي ديگه مقاله رو ميگرفتم و براي استاد ايميل ميكردم و ميگفتم مقاله اي كه ديشب فرستادم اشتباه بود.دستامو توي هم قفل كردم...واي ...چه حس خوبي...
پسره ناگهان با صداي نسبتا بلندي گفت:فهميد....

و سريع دستش رفت سمت دكمه ي پاور كيس و با عجله از همون جا خاموشش كرد.
متعجب گفتم:چيشد؟كي فهميد؟
چهره ي پسره وحشت زده شده بود.رو به من گفت:پاشو خانم..پاشو..برو بزار به كارامون برسيم.
من كه كم كم داشتم از شوك بيرون ميومدم و عصباني ميشدم.از جام بلند شدم و با صداي نسبتا بلندي كه شبيه داد بود گفتم:درست حرف بزن...بگو اطلاعاتي كه ميخواستم چيشد.
توجه همه به سمت ما جلب شده بود.نگاهي به اطرافم انداختم.يك پسر حدودا سي ساله با لباس هاي نه چندان نو و شيك از پله ها پايين ميومد..به خاطر داد من چند لحظه با تعجب سمت مارو نگاه كرد......عجب قيافه اي داشت....چه چشمايي....هيكلشو.....توي صدم ثانيه با خودم فك كردم اگه اين لباس هاي بهتري ميپوشيد چه تيكه اي ميشد.كم مونده بود بلند رو بهش بگم اي جونم...ولي اون فقط همون يك نگاه رو انداخت و بي توجه به ما به راه خودش ادامه داد.بقيه داشتن بهمون نگاه ميكردن..به خودم اومدم و ادامه دادم:
_اگه كارمو انجام ندي اين شركتو رو سر خودتو اون صاحابش خراب ميكنم.اصلا رييست كو؟
به همه نگاه كردم تا شايد كسي جوابمو بده.اون مرد بد تيپه هموني كه قيافش جيگر بود كنار در كه رسيد چند لحظه صبر كرد و بعد رفت بيرون.شونه اي بالا انداختم.پسره كه از عكس العمل من بيشتر ترسيده بود گفت:لطفا بشينين براتون توضيح ميدم.
با عصبانيت دوباره سرجام نشستم و نفسمو دادم بيرون.
_توضيح نميخوام.مقاله ي منو بده.
در حاليكه سعي ميكرد آروم باشه و من رو هم آروم كنه گفت:ببينين خانم...من از همون اول هم اشتباه كردم.شما بايد مشكلتون رو با پليس در ميون بزاريد...
خواستم بيام وسط حرفش كه دستشو آورد بالا و گفت:صبر كنين خانم تا حرفمو بزنم.
به دورو اطرافش نگاه كرد و سرشو آورد جلوتر و آروم طوري كه فقط من بشنوم گفت:
_من سعي كردم وارد كاميپوترش بشم...ولي شما به من نگفته بودين با يه آدم فوق العاده حرفه اي طرفم...خودش هم توي اينترنت بود و نميدونم چطوري فهميد كه من دارم بهش نفوذ ميكنم.غير از اينكه خيلي سريع منو بيرون كرد نزديك بود اطلاعات اينجارو هم به هم بريزه.ميدونين اون وقت چه فاجعه اي رخ ميداد؟رييسم ميفهميد من بيچاره ميشدم...
گنگ نگاهش كردم...يعني سهيل تا اين حد وارد بود؟
ادامه داد:شما ميتونين پليس رو در جريان بزارين...ميتونن خيلي بهتون كمك...
اومدم وسط حرفش و نفهميدم چي شد كه اين حرف خبيثانه رو زدم:
اگه بهم كمك نكنين رييستون رو در جريان ميزارم.
پسره با تعجب و ترس نگاهم كرد.خودم هم بعد از حرفم پشيمون شدم.آخه اين چه حرفي بود كه زدم.خيلي نامردي كردم.ولي حاضر هم نبودم از حرفم برگردم..
بعد از يه مدت كه با نگاهمون دوئل كرديم گفت:
_شما برين شنبه بياين من با رفيقم كه توي همين شركت هكره ميگم يه راه حلي پيدا كنه.
با اعتراض گفتم:ولي شنبه خيلي ديره.من ميخوام همين امروز انجام بشه.
_خانم يه بار بهتون گفتم اين كسي كه شما ميخوايد هكش كنين يه كاربر عادي كامپيوتر يا يك بچه اسكريپتي نيست.
با پرسش گفتم:بچه اسكريپتي؟
كلافه گفت:يك نوع از هكر ها هستن.ولي خيلي وارد به كارشون نيستن.
از جام بلند شدم.سرمو تكون دادم و حركت كردم.دوقدم نرفته بودم كه برگشتم و گفتم:فقط تا شنبه صبر ميكنم.
و دوباره راهمو گرفتم و رفتم..........

........
شنبه بعد از ظهر بايدميرفتم دانشگاه.براي همين صبح زود به سمت شركت سايبري رفتم.امشب هما هم از كيش برميگشت.سردر گم شده بودم.از من بعيد بود كه اين همه روي يه موضوع پافشاري كنم.شايد بهتر بود كه به پليس خبر ميدادم.ولي خب دوست داشتم خودم سهيل رو سر جاش بشونم.آره بايد خودم جلوش وايميستادم.من هيچي كمتر از اون نداشتم.وارد شركت شدم.پسره پشت ميزش نبود.اطراف رو دنبالش گشتم كه ديدم از توي آبدار خونه با يه فنجان قهوه اومد بيرون.وقتي من رو ديد.چند لحظه سرجاش وايساد و دوباره به سمت ميزش رفت.من م رفتم رو به روش نشستم.
پسره:سلام خانم طراوت
_سلام.خسته نباشيد.
_ممنونم.
بي حوصله گفتم:مشكل من حل شد؟

_ببينين خانم طراوت.من نميدونم همچين آدمي چطوري هك كردن رو ياد گرفته كه حتي اسمش تو ليست شاگرد هاي اينجا هم نيست.ايشون در سطح خيلي...

اومدم وسط حرفش و گفتم:تونستين كاري بكنين؟

نگاهم كردو گفت:نه.

چند تا نفس عميق كشيدم....بايد خونسرد ميموندم.نميدونم چرا يهو آمپر تركوندم.اون موضوع براي من خيلي مهم بود.من اين شركتو رو سرشون خراب ميكنم اگه مشكل من رو حل نكنن.خودش ادامه داد:

_رفيق من واقعا توي اين مسائل حرفه ايه.ولي ما نميدونيم با چه جور آدمي طرفيم.شايد ايشون...

از جام بلند شدم.حوصله ي گوش دادن به حرفاش رو نداشتم.روي راه پله يه فلش زده بود به سمت دفتر مدير.بدون توجه به پسره با عجله به اون سمت رفتم.اول تو شوك موند.بعدش دنبالم دويد.همه داشتن نگاهمون ميكردن.من سريع تر از پله ها بالا رفتم.چند تا اتاق بود.كه كنار يكيشون نوشته بود مدير.يك منشي هم كمي اون طرف تر نشسته بود.منشي هم تا خواست به خودش بياد خيلي دير شده بود و من محكم درو باز كردم.اوضاع اون جا هم وخيم بود.چون يه آقايي با تيپ ساده روي ميز وسط خم شده بود و رو به طرف مقابلش كه فكر ميكنم مدير بود با فرياد گفت:

_به اونا هيچ ربطي نداره

كت و شلواري به من نگاه كرد ولي اون فرد عصباني بدون نگاه كردن دوباره داد زد:خانم شهرزاد مگه نگفتم تا من نرفتم كسي پاشو توي اتاق نزاره.

سپس با خشونت به سمتم برگشت و وقتي منو ديد متعجب شد.چون خانم شهرزاد پشتمون بود.پس اين مدير شركت بود.به تيپش كه اصلا نميخورد.اينكه همون مرد اون روزيه كه داشت از شركت خارج ميشد.با اين تيپ ساده اش مگه ميتونستم فراموشش كنم.توي ذهن من بيشتر به آبدارچي ميخورد تا مدير.البته خيلي جوون بود.نميدونستم آدمي به جووني اين ميتونه مدير شركت هاي خاصي مثل اينجا بشه.
سرجاش نشست و و به رو به روش خيره شد.شهرزاد رو به كت و شلواريه

گفت:ببخشيد آقاي وطني.ناگهاني از پله ها اومدن بالا و پريدن توي اتاق.
آقاي وطني نگاهي به رو به روييش انداخت و بعد رو به شهرزاد گفت:اشكال نداره.شما بفرماييد بيرون.

لحظه اي كه در داشت بسته ميشد چهره ي ملتمس پسره رو پشت در ديدم.ديگه انقدر هم نامرد نبودم كه لوش بدم.

آقاي وطني در حالي كه توي خودش بود گفت:ببين دخترم اينجا قوانين خاص خودش رو داره.دليلي نميشه كه چون الان مراقبا جلوي در نيستن بدون هيچ اجازه اي وارد اتاق بشيد.اگه مشكلي پيش اومده بگيد.

حرفاش حوصله مو سر برد.رو به اون تيپ سادهه كردم و گفتم:آقاي مدير من چند تا حرف باهاتون داشتم.

نگاهي بهم انداخت و به آقاي وطني نگاه كرد و گفت:مدير ايشونن.

با تعجب گفتم:پس شما؟

با خون سردي جواب داد:من هم ارباب رجوعم.

ميخواستم بگم منم گوش مخمليم ولي ديدم اوضاع خيلي خيط ميشه.آقاي وطني بهم نگاه كرد و گفت:بفرمايين بشينين خانم

با لبخند و صدايي كه به زحمت شنيده ميشد گفت:باشه خانمي.كمتر ميخورم.

خواستم اعتراض كنم كه يه پسر بهمون نزديك شد.در حاليكه به هم دست ميدادن پسره گفت:چقدر دير كردي؟

شروين هم تقريبا داد زد:بخاطر خانم منتظر شده بودم.

پسره كه تازه متوجه من شده بود بهم نگاه خريدارانه اي انداخت و با چشماي هيزش گفت:بَه...چه تيكه اي با خودت آوردي نامرد.

اخمام رفت تو هم.خواستم يه دونه بزنم جاي حساسش  كه شروين دستشو گذاشت رو شونه هاي پسره و با جديت گفت:چشم بد به هليا نداشته باش كه با من طرفي.سپس لبخندي بهش زد و با هم رفتيم يه گوشه.مانتو و شالمو درآوردم و دادم به يكي از خدمتكار ها.چشماي شروين روم ثابت موند.معذب شدم.براي همين گفتم:

_اين كي بود؟

_كامران.صاحب جشن.

به من نگاه كردو ادامه داد:ازش ناراحت نشو.اخلاقش همينه.

خدمتكاري با سيني مشروبات الكلي اومد كنارمون.شروين خواست برداره كه به خدمتكار اشاره كردم بره و اونم رفت.رو به شروين كه متعجب به من نگاه ميكرد گفتم:

_به جون خودم اگه يه قولوپ هم از اينا بخوري من ميرم.

با حرص نگاهم كرد.چشمم رو برگردوندم سمت چپ كه نگاهم به دختر پسري افتاد كه رو به هم و توي بغل همديگه بودن و معلوم نبود كه چيكار ميكردن.خوشم نيومد و سرمو برگردوندم.بعد از چند لحظه اي كه بينمون سكوت شد گفت:

_حداقل بيا بريم وسط برقصيم.

نگاهي به جمعيت وسط انداختم و گفتم:من از اينجور رقصا سر در نميارم.معلوم نيست اون وسط چه خبره.نميام.

_اگه يه نوشيدني ميخوردي ديگه لازم نبود رقصو بلد باشي.خود به خود اينطوري ميرقصيدي.

چپ چپ نگاهش كردم و گفتم:من واقعا موندم.اين چه جور اعتماديه كه بابام بهت داره.اگه امشب مشروب بخوريم و اتفاقي بيفته چيكار ميتونيم بكنيم.

خنده ي خبيثانه اي كرد و گفت:اين اتفاق كه خيلي خوبه.خودم نوكرتم.ميام خواستگاريت....

پريدم وسط حرفش و با بي حوصلگي گفتم:باشه باشه...تو برو وسط..من همين جا ميمونم.

_يعني نمياي ديگه؟

قاطع گفتم:نه.

_پس تو از اين جا تكون نخور زود بر ميگردم.

گذاشت رفت.به همين راحتي.خريت كردم كه باهاش اومدم.اصلا از فضاي اينجا خوشم نميومد.مبلي گير آوردم و روش نشستم.يه پسري رو ديدم كه داره به سمتم مياد.احتمالا ميخواست از نبودن شروين استفاده كنه.ولي وسطاي راه كامران گرفتش و باهاش چند كلمه حرف زد.سپس خودش به سمتم اومد.كنارم نشست.بي توجه به وسط چشم دوختم كه شروين در حال رقصيدن بود.كامران كاملا رو به من نشست و دم گوشم گفت:بي توجهيت تو حلقم.

خندم گرفت ولي نشون ندادم.با ظاهري سرد به سمتش برگشتم و گفتم:كاري داشتين؟

توي چشمام خيره نگاه كرد و گفت:صورت كشيده....بيني مناسب...لب هاي كوچيك و ناز....

از حرفاش حس خوبي پيدا نكردم.ولي اون ادامه داد:

چه چشماي قشنگي داري........تبارك الله....آدم محو ميشه تو چشات.رنگ خاكستري....ميدونستي چشم هاتون خيلي خاصه؟

_آره ميدونستم.

_اعتماد به نفستم.........تو حلقم.قدت چنده؟

_فكر نميكنم بهتن مربوط باشه.

خودش گفت:با توجه به هيكلتون فكر ميكنم قد 172 يا 173 داشته باشين.وزنتون هم بيشتر از 56 كيلو نميخوره.

خودشو بيشتر بهم نزديك كرد و من هم بيشتر به دسته ي مبل تكيه دادم.با تعجب بهم گفت:خيلي سخت گيري.

من هم سرمو بردم نزديكش و خيلي محكم بهش گفتم:چون از اينجور جشنا متنفرم كه همه به هم چشم دارن.يكي از مزخرف ترين جشناييه كه اومدم.حالا هم يكم از من فاصله بگيرين تا راحت باشم.

خنده اي كرد و ازم فاصله گرفت و گفت:خوشم اومد.خيلي جسوري.شروين رو دوست داري.

فقط نگاهش كردم و چيزي نگفتم.اون هم وقتي سكوتم رو ديد ادامه داد: نظرت چيه كه با هم باشيم؟

تحقير آميز و با خون سردي نگاهش كردم و گفتم:شما مستيد؟

پاهاشو انداخت روي هم و به مبل تكيه داد و گفت:نه.چون اين جشن مخصوص منه.زياد جالب نيست كه خودم مست باشم و نفهمم چيكار ميكنم.

كسي از در وارد شد.من چون نزديك در بودم متوجهش شدم.كامران هم وقتي ديدش بلند شد.اينكه سهيل بود...اون اينجا چيكار ميكرد.كامران بعد از صحبتي كه باهاش كرد به سمت من آوردش.وقتي به من رسيدن از جام به آرامي بلند شدم.به هرحال همكلاسي بود و نميشد بي احترامي كنم.سهيل جدي و خيره داشت نگاهم ميكرد.كامران گفت:هليا خانم ايشون سهيل داداشم هستن...

پس برادر بودن.سهيل دستشو به سمتم دراز كردو گفت:سلام خانم طراوت.اينجا چيكار ميكنين؟

باهاش دست دادم و در حاليكه لبخند ميزدم گفتم:با يكي از آشناهامون اومدم.

اون هم ابرويي بالا انداخت و گفت:فكر نميكردم اهل اينجور مجالس باشيد.

سعي نكردم از خودم دفاع كنم.فقط دوباره با لبخند بهش خيره شدم.

كامرن با تعجب گفت:شما همديگه رو ميشناسيد؟

_آره داداش.با ايشون تو يه دانشگاه هستم و اخيرا هم يه موضوع خيلي ما رو به هم مربوط كرده.

رو به من ادامه داد:تحقيقتون به جايي رسيد؟

پرافتخار بهش نگاه كردم و گفتم:بله.تا فردا براي استاد ايميلش ميكنم.شما چطور؟

_من در برابر شما كم نميارم.حتي اگه مجبور باشم از روش هاي كثيفي استفاه كنم.

خواستم حرف بزنم كه دوباره رو به ما ادامه داد:من ميرم اون سمت تا به دوستام سلام كنم.

و رفت.كامران متعجب در حاليكه زبونشو گاز گرفته بود و ابروهاش ناخودآگاه بالا رفته بودن به يه جا خيره بود و نشست.بعد از چند لحظه با چهره اي شاد به سمتم برگشت و ميخواست حرف بزنه كه شروين پيشمون اومد و گفت:كامران جان ميتونم بشينم؟

كامران هم با لبخندي مسخره خودشو گوشه اي كشيد و رو به شروين گفت:البته.

يكي از بچه ها اومد در گوش كامران چيزي گفت و كامران هم بعد از معذرت خواهي از ما رفت.شروين در حاليكه بخاطر جنب و جوشش سرخ شده بود رو بهم گفت:خوش ميگذره عزيزم؟

دهنش بو ميداد.عصباني گفتم:مشروب خوردي؟

سرشو آورد نزديكم و روي شونه هام گاشت و گفت:آره عزيز دلم.

از روي شونه هام بلندش  كردم و گفتم:بلند شو بريم.

خمار نگاهم كردو گفت:كجا بريم؟جشن تازه شروع شده.

سپس خودشو بيشتر بهم نزديك كرد و ادامه داد:چقدر داغ شدي هليا.نكنه تب كردي.

_ديوونه خودش داغ كرده بود الان فكر ميكردمشكل از منه.

ديگه دورتر نميتونستم بشم.چون به دسته ي مبل چسبيده بودم.چند لحظه نگاهم كرد.معلوم بود حالش خراب شده.داشت سرشو مياورد جلو.نزديك لبهام بود كه خيلي ناگهاني پريدم.اون هم متعجب نگاهم كرد.

_بلند شو بريم؟

عصباني شده بود:كجا بريم هليا.بشين سر جات ديگه.

سهيل كه از دور داشت نگاهمون ميكرد اومد سمتمون و گفت:مشكلي پيش اومده خانم طراوت؟

لبخند زدمو گفتم:نخير.ما ديگه داريم ميريم.

شروين دوباره مستانه گفت:من هيچ جا نميرم.

سهيل:مست كردن؟

ناچارا گتم:آره

_حاضر بشيد من ميرسونمتون.

جدي گفتم:ممنون.خودم ميرم.

سپس رو به شروين گفتم:شروين سوييچ رو بده.

شروين:صبر كن تا آخر جشن با هم ميريم.

اينطوري نميشد.يكم ملايم باهاش حرف زدم و در آخر سوييچ رو ازش گرفتم و بعد از خداحافظي با سهيل اومدم بيرون.پسره ي احمق...بار آخرمه كه باهاش ميام بيرون.ميگن آدم وقتي مسته ناموسشم فراموش ميكنه همينه.اصلا براش مهم نبود كه اين موقع شب بايد تنهايي برگردم.

به باغشون نگاه كردم.بهتر از خونه ي  عمو بختيار بود.معلومه كله گنده ان.سوار ماشين شدم.شروين كور ميشد فرداخودش ميومد.

وقتي رسيدم خونه ساعت 12 بود.بابا هنوز نيومده بود.شك نداشتم كه دوباره با عمو بختيار رفتن خوش گذروني.رفتم دوش گرفتم و روي تخت دراز كشيدم.اصلا بهم خوش نگذشته بود.بودن سهيل هم برام مهم نبود.